دکتر احمد شعبانی را بیشتر از همه با عنوان استاد و پژوهش‌گر نسخه‌شناسی، کتابشناسی و کتابداری در ایران می‌شناسند. رویکرد وی و همه دانشمندان نسخه‌شناس نسبت به نسخه‌های خطی به حدی پژوهش‌گرانه و متوجه عمق محتواست که باید آنها را در زمره مورخان و ایران‌شناسان نیز قرار داد.
او نویسنده و توصیفگری دقیق، تیزبین و صاحب سبک است که شمه‌ای از آن را در سه مقاله نخست کتاب "معنای زندگی، پژوهش و پایداری (سفر زندگی دکتر احمد شعبانی)" و چند مقاله آخر آن می‌خوانیم. همۀ این گزیده‌ها بس خواندنی، جذاب و با جزئیات تاریخی و جغرافیایی منحصربفرد دربارۀ فضای فکری و زیستی خود و هم‌نسلان‌اش است! در همین اثر استاد نوش‌آفرین انصاری 8 نامه خصوصی استاد مهدی محقق به خودش را منتشر ساخت که خواندنی است. دو مقالۀ اهدایی استاد مسرت و رجایی، و نیز یادداشت‌های استادان مهراد، اشرفی‌ریزی، باب‌الحوائجی، حریری، عصاره، مومنی، میرحسینی، وزیرپور دربارۀ استاد شعبانی نیز جنبه‌هایی دیگر از زندگی و روابط دوستانه، علمی و آموزشی وی را نشان می‌دهد.
کتاب "ساعتها و لحظه‌های یک کتابدار" روایت دکتر احمد شعبانی است دربارۀ برخی از تحولات کتابداری ایران که خود شاهد مستقیم آن بود؛ از جمله تأسیس نخستین دوره دکترا و توسعه کارشناسی در کشور، راه‌اندازی کارشناسی ارشد و دکترا در دانشگاه اصفهان، بازتأسیس انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی ایران، عضویت در کمیته کتابداری و اطلاع‌رسانی وزارت علوم، راه‌اندازی انجمن علمی ارتقای کتابخانه‌های عمومی ایران. این روایت‌ها در ترکیب با زندگی و خاطرۀ دیگران می‌تواند در توصیف و تبیین برخی از فراز و نشیب‌های کتابداری و بخشی از تحولات اجتماعی کشور مفید باشد.
