يكي از روش‌هاي آفرينش و خلق آثار ادبي و هنري، «بازآفريني» است؛ بدين معنا كه نويسنده و هنرمند از آثار ديگران ـ چه كهن، چه معاصر ـ الهام مي‌گيرد و به خلق اثر جديد مي‌پردازد. عمده‌ترين كار در اين روش تغيير موضوع و برهم زدن چارچوب موضوعي اثر قبلي است. اين كتاب مشتمل بر 17 مقاله از نگارنده با موضوع «بازنويسي و بازآفريني در ادبيات» است كه در فاصلة سال‌هاي 1369 تا 1385 به نگارش درآمده‌اند. عنوان برخي از مقالات عبارت‌اند از: بازآفريني سيمرغ ـ سيمرغ؛ بازآفريني قصه‌هاي كهن و ادبيات داستاني معاصر؛ بازنويسي و بازآفريني در شعر حافظ؛ هنر نمايشي و بازآفريني؛ بازآفريني سينما؛ آثار اسطوره‌هاي حماسة كهن و قابليت و روش بازنويسي و بازآفريني خلاق به انواع جديد ادبي؛ بزبزقندي در بوتة بازآفريني؛ و آرش كمانگير و آرش ستوربان: دو روش بازآفريني، بازنويسي از يك متن كهن.
